Οι καλύτερες μουσικές, το πιο σπιτικό φαγητό, τα πιο φωτογραφίσιμα δρομάκια, τα πιο κεφάτα live και όλα όσα (ξανα)κάνουν του Ψυρρή την αγαπημένη μας γειτονιά.

Την αγαπήσαμε, μετά την αγαπήσαμε τόσο που την πνίξαμε, μετά τη μισήσαμε, την ξεχάσαμε, την ξαναθυμηθήκαμε, την ανακαλύψαμε από την αρχή.

Η πανέμορφη γειτονιά του Ψυρρή κάνει comeback, που θα έλεγε και η Άντζελα, όχι πια σαν σούπερ μάρκετ διασκέδασης με ντεσιμπέλ και πλήθη να συρρέουν στα δρομάκια της κάθε Σάββατο, αλλά σαν την εναλλακτική, ατμοσφαιρική, παρεΐστικη πιάτσα που πάντα της άξιζε να είναι. Κι αυτά είναι τα καλύτερά της.

Η ωραιότερη θέα: Από την ταράτσα του hostel Athenstyle (Αγίας Θέκλας 10) «πιάνει» από Ακρόπολη μέχρι Αστεροσκοπείο. Θα τη βρείτε ανοιχτή καθημερινά από τις 11.00 το πρωί για καφεδάκι, φτηνές μπύρες και ποτό αργότερα, για ενοίκους του hostel και μη.

Το πιο χουχουλιαστό «σαλονάκι» για καφέ: Στον επάνω όροφο του Τρανζίστορ(Πρωτογένους 10) μια σταλίτσα όλο κι όλο, με έναν «βουλιαχτό» καναπέ από εκείνους στο σαλόνι της γιαγιάς, χαμηλό τραπεζάκι μπροστά του και ατμόσφαιρα ιδανική για πρώτα ραντεβού.

Το πιο γοητευτικό αστικό τοπίο: Σαφέστατα η αυλίτσα του Cantina Social (Λεωκορίου 6-8), ο απόλυτος αθηναϊκός ακάλυπτος στην πιο ακατέργαστη εκδοχή του, που παραμένει χρόνια τώρα πιστό στην «χύμα» φιλοσοφία και την σπουδαιότητα της καλής μουσικής.

Τα δύο πιο αρτιστίκ δρομάκια: Η Πιττάκη με τα αταίριαστα, χρωματιστά φωτιστικά της που το βράδυ δημιουργούν τοπίο μαγικό, και η Αυλητών, με τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες του Jordan Makarof κρεμασμένες σε χρυσαφιές κορνίζες στους τοίχους.

Ο καλύτερος μπακλαβάς με παγωτό καϊμάκι (ή και χωρίς, για τους πιο παραδοσιακούς): Στα Σερμπέτια του Ψυρρή, φυσικά (Αισχύλου 3) που έχουν πια γίνει θεσμός, και θεωρούμε πως δεν χρειάζονται περαιτέρω συστάσεις.

Τα πιο κεφάτα live: Γίνονται στο Άλικο, με εκλεκτούς –διαφορετικούς κάθε φορά– καλεσμένους. Ο Haig Yazdjian παίζει εδώ τα Σάββατα του Νοεμβρίου, και η ορχήστρα Smyrna τα μεσημέρια της Κυριακής, ενώ για τις επόμενες μέρες είναι προγραμματισμένα τα live των Doros Ensemble (Δευτέρα 28/11) και The Daltons Project (Τετάρτη 30/11). Περισσότερες λεπτομέρειες, ονόματα και ημερομηνίες εδώ.

Το καλύτερο σκηνικό για τις ηλιόλουστες Κυριακές: Τα τραπεζάκια της πάλαι ποτέ μυστικής Αυλής (Αγίου Δημητρίου 12), μιας πραγματικής αυλής των θαυμάτων από τις λίγες που απομένουν πια στην Αθήνα. Ουζάκι και κρασί χύμα, κεφτεδάκια τηγανισμένα στην άκρη της αυλής, στραπατσάδα όπως την έφτιαχναν οι μαμάδες μας παλιά, και η ζωή είναι ωραία. Ο λογαριασμός στο τέλος κυμαίνεται στα 10-12€ το άτομο.

Το καλύτερο βρώμικο: Προφανώς, το Καρότσι του Γιατρού (Μιαούλη 5) και δη τα γιγάντια burger του, με την δική του καυτερή σως αν είστε των πικάντικων γεύσεων.

Το πιο σπιτικό φαγητό: Στο Κουδουνάκι (Ήβης 15) όπου δοκιμάζουμε, μεταξύ άλλων, μοσχαράκι κοκκινιστό, σπετσοφάι, κεφτεδάκια με σάλτσα και τηγανοτυρόπιτα με ντομάτα να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Ο λογαριασμός στο τέλος βγαίνει στα 15€ το άτομο μάξιμουμ, με ωραίο κρασάκι.

Οι πιο έθνικ νοστιμιές: Στο Καφενείο Ήβης (Ν. Αποστόλη 19 και Ήβης γωνία) βρίσκουμε πεντανόστιμο χούμους και αρμένικη ομελέτα με σουτζούκι και παστουρμά, ανάμεσα στα κλασικά ελληνικά μεζεδάκια –για να μη μένουν παραπονεμένοι και οι επιμένοντας ελληνικά– και πληρώνουμε περί τα 10-12€ το άτομο για μεζεδάκια και αλκοόλ.

Η καλύτερη μέρα να πας για ποτό στο Barrett (Πρωτογένους 11): Φυσικά και είναι η Δευτέρα, πρώτον για να αποτινάξεις από πάνω σου τη μελαγχολία της πιο μισητής μέρας της εβδομάδας, δεύτερον για να ακούσεις μουσικάρες και τρίτον για να μην πληρώσεις παραπάνω από 5€ για το ποτό (ναι, όλη μέρα).

Το καλύτερο brunch: Έχει pancakes με Nutella και μπανάνα, έχει αυγά Benedict, έχει και αλμυρά pancakes αν προτιμάτε, με τηγανιτά αυγά, μπέικον και σιρόπι σφενδάμου (στα 5,50€ το κάθε πιάτο). Σερβίρεται στο υπέροχο νεοκλασικό κτίριο που στεγάζει το Frogs(Αριστοφάνους 4) το πανέμορφο αυτό μπαράκι για το οποίο σας μιλήσαμε το καλοκαίρι.