Μπορεί να συμβεί ξαφνικά… την μια μέρα το παιδί σας παίζει χαρούμενο με τα παιχνίδια του στο πάτωμα, ενώ εσείς ασχολείστε με το νοικοκυριό σας και την επόμενη μέρα σας τραβά τα πόδια τρομοκρατημένο μήπως και φύγετε από κοντά του.

Κι έτσι μένετε κοντά του. Η επόμενη μέρα είναι ίδια. Και η μεθεπόμενη…. Τα πιάτα μένουν άπλυτα για πολλές μέρες. Το σαλόνι είναι ακατάστατο. Συνειδητοποιείτε ότι έχετε ξεχάσει να πλύνετε τα δόντια σας. Αφήνετε το μωρό σας για λίγα λεπτά, σκεπτόμενη «Δεν πειράζει να κλάψει για λίγα λεπτά, σωστά;». Και μετά νιώθετε κακή μητέρα που αφήνετε το μωρό σας να κλαίει, αλλά νιώθετε επίσης θυμωμένη και αβοήθητη. Ξέρετε ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Τι γίνεται λοιπόν; Τι συμβαίνει με το μωρό σας;

Πιο συγκεκριμένα, αν το μωρό σας είναι 6 – 18 μηνών και προσκολλάται σε εσάς αντί να παίζει μόνο του με τα παιχνίδια του, μπορείτε να είστε σίγουρη ότι αυτή η συμπεριφορά του είναι απολύτως φυσιολογική.

Το μωρό σας συνειδητοποιεί ξανά τον εαυτό του

Είναι λίγο εκφοβιστικό να συνειδητοποιεί κάποιος ότι, κατά κάποιο τρόπο, είναι μόνος στον κόσμο. Ένα ξεχωριστό, ως επί το πλείστον ανήμπορο ον. Αν είναι να επιβιώσει, έχει το ένστικτο να προστατευτεί με την προσκόλληση στην μητέρα του.

Τι μπορεί να κάνει λοιπόν μια μαμά όταν θα θέλει να πλύνει μερικά πιάτα; Δεν υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε για την επιθυμία του μωρού σας να είναι συνεχώς μαζί σας, αλλά μπορώ να μοιραστώ μαζί σας μερικές συμβουλές …

1. Ένα μέρος φιλικό για το μωρό. Όταν βρίσκομαι στην κουζίνα, συνήθως στρώνω ένα ωραίο, μαλακό χαλάκι ή κουβερτάκι στο πάτωμα και τοποθετώ ένα μικρό καλάθι με ασφαλή για το μωρό εργαλεία ή σκεύη κουζίνας ή με απλά ξύλινα παιχνίδια προς εξερεύνηση. Πριν ασχοληθώ με τα βρώμικα πιάτα, κάθομαι στο κουβερτάκι με το μωρό μου και κοιτώ μόνη μου τα αντικείμενα, κουνώντας τα για να κάνουν θόρυβο ή να κυλίσουν. Και τότε πολύ αργά και ήσυχα σηκώνομαι και πλένω λίγα πιάτα, στεγνώνω τα χέρια μου και επιστρέφω στο παιδί μου να του μιλήσω. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό της ρουτίνας μας στην κουζίνα και το μωρό μου σταδιακά άρχισε να με περιμένει για περισσότερη ώρα ενώ εγώ έκανα τις δουλειές μου τριγύρω, χωρίς να του δίνω την αμέριστη προσοχή μου όλη την ώρα.

2. Παίζοντας με το μωρό. Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν είμαι πολύ καλή στο δίπλωμα των ρούχων. Γνωρίζατε ότι το να κρύβεστε σε ένα γεμάτο καλάθι με ζεστά ρούχα είναι υπέροχο; Δοκιμάστε το μια φορά και θα καταλάβετε. Επίσης, είναι αξέχαστες οι στιγμές του κρυφτού με ένα ξεδιπλωμένο πουκάμισο και μην ξεχάσετε εκείνες τις μεγάλες κάλτσες που μπορούν να γίνουν τα πιο αστεία γάντια!

3. Μάρσιπος αγκαλιάς. Όταν το μικρό μου είχε μια επιτακτική ανάγκη να είναι μαζί μου και εγώ απλά έπρεπε να βάλω ρούχα στο πλυντήριο, φορούσα ένα μάρσιπο αγκαλιάς (ένα Mei Tai λειτούργησε πολύ καλά) και ζητούσα από το μικρό μου αν θα ήθελε να έρθει μαζί μου. Τις περισσότερες φορές ο μικρός άνοιγε τα χέρια του και σκαρφάλωνε στην αγκαλιά μου, ευτυχισμένος και ασφαλής, ενώ τα χέρια μου ήταν ελεύθερα να κάνουν τις βασικές δουλειές του σπιτιού. Συχνά το μικρό μου κουνούσε το κεφάλι του και κοιμόταν αναπαυτικά, καθώς του τραγουδούσα ένα νανούρισμα.

Αυτές οι μέρες προσκόλλησης σύντομα θα παρέλθουν και ένα νέο αναπτυξιακό στάδιο θα ξεκινήσει…

Από την Aubrey Hargis, Μοντεσσοριανή Παιδαγωγός, Blogger, Μητέρα

Μοντεσσόρι: 20 δημιουργικοί τρόποι για να κρατήσετε απασχολημένο ένα παιδί

Παιδί με άσθμα: τι θα το βοηθήσει περισσότερο από τα φάρμακα

Ανατρεπτική έρευνα: Πώς το στρες στην εγκυμοσύνη μπορεί να επηρεάσει το φύλο του παιδιού