Σκλήρυνση κατά πλάκας: Με ποια συνηθισμένη και αθώα ίωση σχετίζεται

Η λοιμώδης μονοπυρήνωση προκαλείται από τον ιό Έπσταϊν-Μπαρ.

Ο ιός μεταδίδεται μέσω του σάλιου, επομένως είναι πιθανό να κολλήσει κανείς με το φιλί, γι’ αυτό και η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι ευρύτερα γνωστή ως «νόσος του φιλιού».

Η μετάδοση είναι επίσης πιθανή από τα σταγονίδια που εξαπλώνονται με τον βήχα ή το φτάρνισμα ή από την κοινή χρήση ποτηριού ή μαχαιροπίρουνων.

Τα συμπτώματα της μονοπυρήνωσης είναι πιο συχνά στους εφήβους ή τους νεαρούς ενήλικες, ενώ τα παιδιά σπανίως εκδηλώνουν συμπτώματα κι έτσι η λοίμωξη συνήθως περνά απαρατήρητη.

Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Neurology, το επίσημο περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, οι άνθρωποι που έχουν περάσει μονοπυρήνωση διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν σκλήρυνση κατά πλάκας στο μέλλον.

Η σχέση ανάμεσα στη μονοπυρήνωση και τη σκλήρυνση έχει παρουσιαστεί και σε παλαιότερες μελέτες, ωστόσο οι περισσότερες από αυτές περιλάμβαναν μόνο λευκούς πληθυσμούς, επομένως ήταν δύσκολο να εξαχθούν γενικότερα συμπεράσματα και για άλλες φυλετικές ομάδες. Έτσι, οι ερευνητές μελέτησαν δείγμα περίπου 1.000 έγχρωμων, Λατινοαμερικανών και λευκών για διάστημα περίπου τριών ώστε να διαπιστώσουν αν η σχέση μονοπυρήνωσης και σκλήρυνσης πράγματι καθοδηγείται τελικά από βιολογικές επιδράσεις.

Το δείγμα περιλάμβανε σχεδόν ίσο αριθμό υγιών ανθρώπων και ανθρώπων με σκλήρυνση κατά πλάκας. Όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε αιματολογικές εξετάσεις ώστε να ελεγχθεί η παρουσία του ιού Έπσταϊν-Μπαρ στον οργανισμό τους και ερωτήθηκαν εάν έχουν περάσει ποτέ λοιμώδη μονοπυρήνωση.

Οι αναλύσεις των ερευνητών υπέδειξαν ότι, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες που εμπλέκονται στη σκλήρυνση, όπως η ηλικία, το φύλο και η κληρονομικότητα, ο κίνδυνος εμφάνισης της αυτοάνοσης πάθησης ήταν κατά δύο έως τέσσερις φορές μεγαλύτερος για όσους είχαν περάσει κάποια στιγμή στη ζωή τους μονοπυρήνωση.

Να σημειωθεί ότι, όπως αναφέρει η Δρ Ανέτ Λάγκερ-Γκουλντ, μία εκ των συντακτών της μελέτης, αν και πολλοί συμμετέχοντες είχαν αντισώματα για τον ιό Έπσταϊν-Μπαρ στον οργανισμό τους, σε όλες τις υποομάδες του δείγματος ο κίνδυνος σκλήρυνσης ήταν αυξημένος για όσους είχαν εκδηλώσει μονοπυρήνωση ως έφηβοι ή αργότερα στη ζωή τους.